روزگاری در جستجوی استعداد و تشخیص و اندازهگیری آن به شاخصی با این عنوان برخوردم. کار با دست و انگشتان برای یادگیری موسیقی، سفال، کار با چوب و یا کارهایی ظریف مثل خیاطی و آرایشگری بسیار اهمیت دارد. اما این روزها که دیگر به مهارت، بیشتر از استعداد اعتقاد دارم تمرین، نیاز و محیط را موثرتر میدانم.
یکی از مهارت هایی که الان در حین نوشتن این متن با آن سروکار دارم مهارت تایپ ده انگشتی است. گرچه هنوز عدهای اعتقاد دارند که تایپ صوتی و فیلم و عکس و حتی امواج ذهنی جای تایپ را خواهد گرفت اما هنوز تایپ سریع و مهارت کار با آن از اهمیت ساقط نشده و حتی یک نیاز است.
در چند سال گذشته این مهارت خیلی به داد بنده رسید. از تایپ پایان نامه گرفته تا تایپ کامندهای سیستم عامل. اما چیزی که در اعماق ذهنم داشتم چیزی جز اینها بود. فعالیت با همه انگشتان دو دست و هماهنگی بین آن ها در عملکرد مغز نیز موثر است. حالا از بالا رفتن اعتماد به نفس و کم کردن زمان و هزینه ها که بگذریم این مهارت در کنار سایر تمرین های دو دست مثل موسیقی و ورزش میتواند برای خودش محرک خوبی در هماهنگی دو نیم کره مغز باشد.
سالها پیش آموزشگاههای تایپ بود و این کار یک شغل محسوب میشد اما امروز اگر ضرورت نباشد یک اجبار است چون امکان ندارد کیبورد را روزانه ملاقات نکنید. پس این ملاقات را شیرین کنید چون آموزش آن مانند روزهای دور سخت و پرهزینه نیست.
با مجتبی در یوتایپ یک تجربه جذاب داشته باشید.
?
این ممارستت در مراجعه و آپدیت کردن وبلاگ جای تقدیر و تشکر داره.
مخلصیم قربان و ببخشید زمان کمتری در این چند سال گذاشتم
خوندن شما و پیگیری هم همینطور