شوق یادگیری،شوق تغییر

زمانی دوستی داشتم  که معتقد بود اگر ده نفر مثل خودش پیدا شود می‌تواند زمان را متوقف کند. نمی‌دانم در آن لحظه در چه حالی بود یا بنیان اعتقاداتش در کجا ریشه داشت اما خوب احتمالن قبول داریم که یک مقداری غلو کرده است. اما در اوج اغراق کنایه‌ی خوبی زده بود که همیشه به یادم ماند.

اگر تیمی خوب کار کند می‌تواند کارهای بزرگ انجام دهد.

و صد البته که هر تیمی یک کوچ و معلم خوب می‌خواهد.

استاد عقربی در کلاس سیسکویی که یکسال و اندی با هم داشتیم خیلی چیزها به من یاد داد. یکی از آن‌ها شوق یادگیری و شوق تغییر بود. شوق و اشتیاق او به معلمی و بیان مسائل پیچیده به زبان ساده برای من و بقیه‌ی همکلاس‌هایم نمایانگر شوق بی‌حد او به تغییر و پیشرفت بود.

ای کاش معلم‌های ما یاد می‌گرفتند آن چیزی را یاد بدهند که عاشقش هستند. موقع توضیح چشم‌هایشان برق بزند و تا کسی یاد نگرفته باشد از آن نگذرند.

ای کاش همه‌مان یاد می‌گرفتیم که برای تغییر، تلاش بی‌حد کنیم. به آینده با شوق و تلاش امیدوار باشیم. و آنچه را که آموخته‌ایم با صداقت و گشاده‌رویی بی‌کم و کاست به دیگران انتقال دهیم.

به‌هرحال باید بپذیریم از الزامات پیشرفت، کمک و حمایت دیگران است. خشت روی خشت گذاشتن شاید اصطلاحش باشد. در مدرسه‌ها و تیم‌ها این مساله دو چندان خودش را نشان می‌دهد.

ما کلاس نبودیم، یک تیم بودیم با یک مربی و معلم دوست داشتنی و شگفت‌انگیز.

در آستانه‌ی سال نو برای همه‌ی دوستان و مربی عزیزم آرزوی موفقیت نمی‌کنم چرا که می‌دانم همیشه موفق خواهند بود. برایشان آرزوی سلامتی می‌کنم. و همینطور صبر تا در این شرایط سخت بمانند و تن به تبعید ندهند.

از راست: آقایان   دهدشت، قاسمی، استاد عقربی، نظری، بنده و مهندس توکلیان