چرا فوتبال می‌بینم

می‌توان این سوال را از زوایای مختلفی پاسخ داد، مثلا فوتبال به عنوان یک پدیده، هنر یا حتی مدرسه و یا تاثیرات آن بر مدیریت، اقتصاد و حتی انسانیت.

ورزش فوتبال با همه ورزش‌ها یک فرق اساسی دارد. یک جور میدانی است که گلادیاتورهای دنیای مدرن فقط قدرت عضلات را نمایش نمی‌دهند. فوتبال چه برای بازیکنان و چه برای بقیه، عرصه ترکیب قدرت بدن، تفکر، استراتژی، اقتصاد و هنر است. پس من از دریچه دید خودم به آن نگاه می‌کنم:

۱- جذابیت مبارزه به شکل یک بازی یا شاید اسمش را بگذارید رقابت، مانند شطرنج. یک وجه جذاب بازی ها رقابت است و برتری در رقابت که جذابیت ویژه‌ای برای انسان دارد. اما فوتبال به مانند مبارزه گلادیاتورهای قدیم، جذابیتی در تماشا هم دارد.

۲- شور حضور در یک تیم – گرچه اسکوئز مونتالیان نویسنده اسپانیایی می گوید «فوتبال تنها مذهب خلق شده در هزاره سوم است که با پایان یافتن جنگ سرد و از رونق افتادن مذاهب بزرگ و ایدئولوژی ها، به مذهب و آیین مردمان این روزگار بدل شده است…» معتقدم نیاز انسان امروز اجتماع است. اجتماعی برای مبارزه در زیر یک پرچم و یک هدف، و همین کشش دیالکتیکی است که منجر به سنتز فعالیت ها می‌شود. وقتی طرفداریم، همه در یک تیم با برد تیم می‌بریم و با باخت آن می‌بازیم. و این یک اشتراک احساسی است که همه تیم را به هم متصل می‌کند.

۳- دنیای امروز دنیای اندیشه است. و در هر بازی یا ورزش، صرف بیشتر بودن زور نمی‌توان برتری ایجاد کرد. اینکه برای برد و مبارزه برنامه‌ریزی استراتژیک داشته باشید دقیقن کاری است که در زندگی و در سازمان‌ها انجام می‌دهید.

۴- تیم باید برای بهبود روابط درونی تلاش کند. این مستلزم یک سری تمرینات ذهنی و آموزش هاست. افراد باید آنقدر از لحاظ روابط نزدیک باشند تا حرکات و رفتار هم را در زمین قابل پیش بینی بدانند. کشف این رابطه درونی برای من تماشاچی جذاب است. و این یک رابطه درونی بین تماشاچی و بازیکن هم ایجاد می‌کند.

۵- تماشاچیان حتی اگر طرفدار نباشند با تماشای بازی و بررسی دلایل برد و باخت تیم‌ها می‌توانند قدرت تحلیل خود را بالا ببرند. این تاکید دوباره روی برنامه‌ریزی استراتژیک در فوتبال است و به عبارتی همان تاکتیک. و ازین جهت مدیران و سایرین می‌توانند از فوتبال درس‌ها بیاموزند. نگاهی بیندازید به درسهایی از فوتبال برای کسب و کار در وبلاگ گزاره‌ها نوشته علی نعمتی شهاب

۶- باشگاه داری به مثابه بنگاه داری در جوامع آزاد امروز شامل ظرایف عجیبی است. (که اگر بدبینانه و مارکسیستی نگاه شود یک جور برده‌داری مدرن است!) این‌که شما چقدر برای مربی باشگاه و بازیکن سرمایه گذاری می‌کنید و چگونه این سرمایه را چندین برابر بر می‌گردانید، اینکه چگونه بتوانید برند خود را روز به روز با ارزش‌تر کنید و … همه و همه مهارت‌هایی است که با دیدن دقیق‌تر فوتبال و پیگیری آن می توانید دریابید.

۷- تمرکز برای نفس مفید است. برخلاف تزکیه که در آن مناقشه وجود دارد، برای انجام کاری به صورت صحیح باید تمرکز داشت. البته این یک استثنا دارد و آن کار خلاقانه است که تمرکز کمتر ممکن است به نتایج بهتر بیانجامد. انواع مراقبه و نیایش‌ها هم از نوع تمرین تمرکز است. تمرکز باعث آشفتگی کمتر ذهن و آرامش می شود. در فوتبال باید دائم تمرین تمرکز کرد و استرس را کنترل کرد. چه طرفدار چه بازیکن.

۸- مبارزه در عین احترام – یکی از چیزهایی که در فوتبال میبینیم جمع متناقض احترام و مبارزه تن به تن گروهی است. وجه تمایز مبارزات گلادیاتورها و جامعه مدرن همین روحیه دمکراسی‌خواه و کثرت‌گراست است. رقیب من حتما دشمن من نیست. شعارهای چند سال اخیر بازی ها : – Fair Play – Respect – No to Racism

۹- دوستی از فرانسه می‌گفت وقتی اینجا فوتبال می‌بینی انگار یک تاتر بزرگ می‌بینی. فوتبال یک نمایش بزرگ است. با همه‌ی جنبه‌های زیبایی شناختی آن.

۱۰ – فوتبال مانند زندگیست. با همه پستی و بلندی هایش و اتفاقات غیر مترقبه‌اش. مصداق ضرب المثل یک سیب هزار چرخ می‌خورد.

۱۱- کتاب فوتبال علیه دشمن (ترجمه عادل فردوسی پور) را بخوانید و فیلم Green Street Hooligans را هم ببینید.

۱۲- ما آدم ها عاشق افسانه‌سازی هستیم و فوتبال به ما شوق خیال‌انگیزی و داستان سرایی می دهد – دست خدا را سرچ کنید و یااین مقاله را بخوانید.

۱۳-  لذت، تفریح و سرگرمی – مسلما هیجان، زیبایی، مبارزه، بازی ذهنی و همه‌ی اینها با هم ترکیب خوبی تشکیل داده‌اند تا ما را سرگرم کنند. وقتی فوتبال می‌بینی لذت می‌بری، اوج این هیجان لحظه به ثمر رسیدن گل است. (البته حدس می زنم خانم‌ها به دلیل روحیه صلح جویانه تمایل کمتری به این ورزش دارند)

۱۴ – و اما امید : فوتبال به من یاد داده است که زمان به سرعت رو به پایان است، شرایط در حال تغییرند و با همه این‌ها باید تا ثانیه‌های آخر مبارزه کنم. امید را برای حتی ثانیه‌ای از دست ندهم و تاریخ ساز باشم.

در انتها مثل همیشه تاکید می‌کنم: این ها نظر شخصی بنده است و ممکن است شما با آن ها موافق نباشید. پس در کامنت‌ها باهم تبادل نظر می‌کنیم.